VIII. [Jesteście Dziełem Miłosierdzia]

17.8.1955

D2232 [Maryja:] „Jesteście Dziełem Miłosierdzia – i to wasze właściwe powołanie jako Jego narzędzia. Serce Syna Mego, pełne miłosierdzia dla grzeszników, potrzebuje tak bardzo ofiar Jego sprawiedliwości, by mógł otworzyć źródło miłosierdzia dla tych, którzy z wyroku Sprawiedliwości musieliby zginąć na wieki. Jezus więc będzie brał jedną ręką od was zadośćuczynienie Swej Boskiej sprawiedliwości, drugą hojnie oddając wysłużone przez waszą ofiarę miłosierdzie Swym dzieciom upadłym.

D2233 A teraz powiem wam, jaką ma być ta wasza ofiara. Czy mają to być wielkie umartwienia pokutne? Nie, dzieci, to ma być pokuta całego życia bez reszty, przyjmowanie tego, co Jezus zsyłał wam będzie, a będzie zsyłał tyle i tak, jak będzie to potrzebne na wysłużenie miłosierdzia dla świata. Niech was to nie przeraża. Przeze Mnie składać będziecie wasze ofiary i przeze Mnie otrzymywać łaski do ich spełnienia, a Ja jestem Matką waszą. Jezus różnych ofiar potrzebować będzie, ale przede wszystkim chce od was ofiar ukrytych przed oczyma ludzi, Nam tylko wiadomych. Jedna z nich to opuszczenie serca, pustynia serca, gdzie nie spada jedna kropla odczutej łaski, gdzie ludzie zdają się być dla was obojętni i krzywdzący, gdy nie przychodzi znikąd pociecha i nic nie daje radości, bo nie ma jej dla was świat ze wszystkimi swymi ponętami i nie ma niebo, jakoby zamknięte i nieme.

D2234 Pustynia serca – ciężka to ofiara, ale dajcie ją Jezusowi chętnym sercem, bo On w was wtedy działa niczym nieskrępowany. Oczyszcza, leczy i uświęca, i bierze z kielicha kapłańskiej waszej ofiary kielich krwi i łez waszych za braci, aby ich ocalić i zbawić”.