III. [Narzędzia zbawczego działania]

{Ostatnia nauka} P[ana] Jezusa

935 „Jesteście armią dwóch kolumn: Maryi i Jezusa-Ofiary-Eucharystii. Maryja wam Wodzem, Jezus waszą treścią i mocą. Jak On macie się wydać, wyniszczyć. Jak Jezus, już nie cierpiąc, oddaje się nadal na pokarm braciom-ludziom, tak i wy w wieczności macie dalej współpracować z Nim nad odkupieniem braci. Oni się karmić będą waszą ofiarą. Ja was pracownikami uczynię na ziemi, gdy już dziećmi chwały będziecie. W Dziele Mym jedni na drugich budować będziecie, a przez communio sanctorum[1] jedni z drugich czerpać moc i siłę, i wytrwanie.

936 Świętą litanią małych świętych opaszę ziemię i maleńkością waszą uzdrowię rany mocnych i wielkich tej ziemi, i rybitwami ludzi będziecie przez miłość, prostotę, ofiarne oddanie się im. Służbą Moją jesteście. Ja przez was nogi im umywać będę, przez was cudownie dzielił chleb waszej miłości i ofiary, przez was uzdrawiał biedne i poranione dusze. To mówi wam Pan – przez was działający – przez was, biedaków i nędzarzy tej ziemi.

937 Przygasa, myślisz, w tobie płomień Mej miłości, Mario, wygnanko tej ziemi, dziecko Mego Krzyża; nie przygasa, a stał się wieczną lampką Mej miłości zapaloną w twym sercu na wieczność. Ja Jeden jestem jej światłem i płomieniem. Daj, niech go rozniecam i przytłumiam wedle Mej woli. Cokolwiek życie ci przez ręce Moje przyniesie, jesteś ze Mną, a Ja przy tobie, dziecko Mej Miłości.

938 Kochaj i daj, niech tobą kieruję i rzucam cię wedle Mojego planu. W szarzyźnie twego życia, jak w blaskach łaski, jestem, o Mario, po prawicy twojej. Schyl się, niech ci pobłogosławię, dziecko Rany Serca Mego, najuboższe dziecko Moje”.

[Koniec rekolekcji]