I. [Wielkość Dzieła]

1122 „Wielkie, przeogromne Dzieło Moje. Wy, biedne pyłki – narzędzia w ręku Mej Wszechmocy. Jedno jesteśmy. Zanurzę was w głębokości Mojego Serca, waszą nędzę i słabość, obmyję Krwią Swoją, że Jezusem będziecie i Maryją, i Hostią, i przeczystymi kapłanami Mej Miłości. Ufajcie, że Ja przez was, maleńkich, biednych i grzesznych, dokonam odnowienia oblicza ziemi. W oczach ludzi-braci urośniecie do miary olbrzymów, a w Sercu Moim pozostaniecie małymi, biednymi dziećmi Mymi. Nędzę i ubóstwo ducha wam zostawię. Chwałę przez was-narzędzia zbiorę Trójcy Przenajświętszej. Wezmę (chwałę) Nam (Trójcy), Którzyśmy was tak umiłowali. Matka koroną czystości was uwieńczy, a Ja przebiję serca wasze przesłodkim grotem Miłości – i cóż, i któż się wam oprze? Mnie w was – a któż jak Bóg! Ukochane, biedne dzieci Moje”.